یک آسمان بنفش با گل هایی که در آسمان پرواز می کنند. درختانی با برگ های قرمز و یک خانه با دودکش.
جاده ای که توی آن یک ماشین حرکت می کند و بچه ها و مامان و بابا که دست هم را گرفته اند و موهایشان سیخ سیخی شده است.
این نقاشی زیبا ست. مامان به او می گوید:
چرا آسمان بنفش است؟
چرا گل ها توی آسمان هستند؟
چرا موهای ما سیخ سیخی است انگار ترسیده ایم.
زیبا می گوید دلم می خواد. دوست ندارم عوضش کنم. مادر نمی داند که هر چیزی که کودک می کشد ریشه در تفکرات و دنیای تخیلی او و واقعیات پیرامونش دارد.
روانشناسان کودک تحلیل های زیادی از نقاشی آنان می کنند و می توانند به زوایای پنهان روحیات کودکان و مشکلاتی که هرگز به زبان نمی آورند و گاه والدین هم به آن اشاره ای نمی کنند پی ببرند.
